تاثیرماده شبه استروژنی نونیل فنل بر تولید و تغییرات میزان پروتیین ویتلوژنین پلاسمای خون تاس ماهی ایرانی نابالغ به عنوان یک نشانگر زیستی

چکیده
   مطالعه حاضر اثرات ماده شبه استروژنی نونیل فنل بر تولید نابهنگام و تغییرات میزان پروتئین ویتلوژنین در تاسماهی ایرانی نابالغ را ثابت کرد. در این خصوص شناسایی، تخلیص و تغییرات میزان ویتلوژنین در پلاسمای خون ماهیان در معرض قرار گرفته با دوزهای متفاوت نونیل فنل در مقایسه با ماده استروژنی17 بتا استرادیول، انجام شد. اندازه حقیقی این پروتئین بر اساس معادله رگرسیون خطی نشانگر‏های پروتئینی و ژل فیلتراسیون 420 کیلو دالتون تخمین زده شد. این پروتئین روی ژل پلی آکریل آمید دناتوره شده به شکل دایمر مشاهده گردید. به منظور تولید آنتی بادی پلی‏کلونال، ابتدا پروتئین کلیواژ شده ویتلوژنین (لیپوویتلین) که از تخمک تاسماهی ایرانی استخراج شده بود به خرگوش تزریق شد و پس از تولیدآنتی بادی، نمونه‏های پلاسما با روش وسترن بلات و الایزا مورد آزمون قرار گرفت. نتایج بررسی نشان داد که تمامی گروه‏هایی که با دوز mg/kg 10و100 نونیل فنل تیمار شده بودند، روی تولید پروتئین ویتلوژنین تاثیر معنی‏دار داشته‎اند (P<0.05). اما میزان تغییرات ویتلوژنین در گروهی که حداقل دوز نونیل فنل (mg/kg1) را دریافت کرده بود معنی‏دار نبوده است (P>0.05). این نتایج ضمن تایید اثرات منفی مواد شبه استروژنی بر روی تاسماهی ایرانی نشان داد که از این شاخص می‏توان به عنوان نشانگر زیستی حضور مواد شبه استروژنی در محیط‏های آبی استفاده نمود.