بررسی اثر تراکم بوته بر زمان رسیدگی تکنولوژیک سه رقم چغندرقند

چکیده
    این تحقیق به منظور بررسی اثر تراکمهای مختلف و تاریخ برداشت بر خواص کمی و کیفی سه رقم منوژرم چغندر قند در سال 1376 در مرکز تحقیقات کشاورزی خراسان- مشهد با استفاده از طرح کرت های خرد شده در قالب فاکتوریل با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار به اجرا در آمد. ترکیب سه رقم 7233، سیمین و 9597 با تراکمهای 55، 85و115 هزار بوته در هکتار به عنوان عامل اصلی و تاریخ برداشت در سه سطح یعنی پس از دریافت 2300، 2600 و 2900 درجه روز رشد بعنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. پس از برداشت، عملکرد ریشه، درصد قند، میزان سدیم، پتاسیم و نیتروژن آمینه اندازه گیری شد و سپس درصد قند ملاس، راندمان استحصال قند و عملکرد قند خالص در هکتار محاسبه گردید. نتایج نشان داد که با افزایش تراکم بوته عملکرد قند خالص و راندمان استحصال قند افزایش اما میزان املاح معدنی (سدیم و پتاسیم) و نیتروژن آمینه به طور معنی داری کاهش می یابد. تغییرات تراکم اثر چندانی بر عملکرد ریشه نداشت. بین ارقام مورد آزمایش از نظر کلیه صفات اندازه گیری شده تفاوت معنی داری ملاحظه نشد. تاریخ برداشت تأثیر معنی داری بر عملکرد ریشه و عملکرد قند خالص داشت. حداکثر عملکرد ریشه و قند خالص مربوط به تاریخ برداشت دیر هنگام و به ترتیب معادل 50/5 و 7/89 تن در هکتار بود. احتمالا افزایش در تراکم بوته سبب برداشت زود را میسر می سازد.