ارزیابی میزان فنل و فلاونوئید تام و فعالیت آنتیاکسیدانی پوست درختان راش، ممرز، و صنوبر
چکیده
هدف این مطالعه، بررسی میزان فنول و فلاونوئید تام و بررسی اثر آنتیاکسیدانی پوست درختان راش، ممرز، و صنوبر است. راش و ممرز از گونههای جنگلی شمال ایران، و صنوبر از گونههای دستکاشت است، ولی برخلاف فراوانی این درختان، اطلاعات بسیار کمی در مورد ترکیبات شیمیایی پوست آنها و کاربردشان ارائه شده است. ترکیبات آنتیاکسیدانی که از شیوع بیماریهای مزمن و تخریب بسیاری از مواد غذایی جلوگیری میکنند، از پوست این گیاهان نیز قابل استخراج است. بدینسبب، عصارۀ استخراجشده از گیاهان، که باعث کاهش شیوع بیماریهای مزمن میشود، در صنایع دارویی بسیار اهمیت دارد. پس از تهیة پوست این درختان، عصارههای استنی به روش سوکسوله استخراج شدند. ابتدا میزان فنول و فلاونوئید عصارهها اندازهگیری و سپس برای ارزیابی خواص آنتیاکسیدانی عصارههای استخراجشده، از دو روش دی فنیل پیکریل هیدرازیل و قدرت احیاکنندگی، استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان فنول و فلاونوئید در پوست درخت ممرز بیشترین، و در راش کمترین مقدار بوده است. نتایج آزمون بهداماندازی رادیکالهای آزاد دی فنیل پیکریل هیدرازیل نشان داد که غلظت مهار 50 درصد در عصارة استنی پوست درختان راش، ممرز، و صنوبر بهترتیب 07/63، 17/33، و 3/86 میکروگرم بر میلیلیتر بوده است. همچنین عصارة راش قدرت احیاکنندگی بیشتری در مقایسه با سایر گونهها داشت.
نویسنده : رویا فضلی؛ نور الدین نظرنژاد؛ محمدعلی ابراهیم زاده هدف این مطالعه، بررسی میزان فنول و فلاونوئید تام و بررسی اثر آنتیاکسیدانی پوست درختان راش، ممرز، و صنوبر است. راش و ممرز از گونههای جنگلی شمال ایران، و صنوبر از گونههای دستکاشت است، ولی برخلاف فراوانی این درختان، اطلاعات بسیار کمی در مورد ترکیبات شیمیایی پوست آنها و کاربردشان ارائه شده است. ترکیبات آنتیاکسیدانی که از شیوع بیماریهای مزمن و تخریب بسیاری از مواد غذایی جلوگیری میکنند، از پوست این گیاهان نیز قابل استخراج است. بدینسبب، عصارۀ استخراجشده از گیاهان، که باعث کاهش شیوع بیماریهای مزمن میشود، در صنایع دارویی بسیار اهمیت دارد. پس از تهیة پوست این درختان، عصارههای استنی به روش سوکسوله استخراج شدند. ابتدا میزان فنول و فلاونوئید عصارهها اندازهگیری و سپس برای ارزیابی خواص آنتیاکسیدانی عصارههای استخراجشده، از دو روش دی فنیل پیکریل هیدرازیل و قدرت احیاکنندگی، استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان فنول و فلاونوئید در پوست درخت ممرز بیشترین، و در راش کمترین مقدار بوده است. نتایج آزمون بهداماندازی رادیکالهای آزاد دی فنیل پیکریل هیدرازیل نشان داد که غلظت مهار 50 درصد در عصارة استنی پوست درختان راش، ممرز، و صنوبر بهترتیب 07/63، 17/33، و 3/86 میکروگرم بر میلیلیتر بوده است. همچنین عصارة راش قدرت احیاکنندگی بیشتری در مقایسه با سایر گونهها داشت.
تعداد صفحه : 11
مشخصات فایل : 224KB / PDF
قیمت : رایگان