اثر دماهای مختلف بر ویژگی‌های زیستی: رشد، بقا، طول عمر و صفات تولیدمثلی پریان میگوی Phallocryptus spinosa Milne Edwards, 1840 (Crustacea; Anostraca)

چکیده
   در این تحقیق درصد ماندگاری، نرخ رشد، ویژگی‏های تولیدمثلی و طول عمر گونة Phallocryptus spinosa در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. تعداد 200 ناپلی تازه تفریخ‌شده در 3 تکرار به محیط پرورش تیمارهای دمایی (15، 20، 25 و 30 درجة سانتی‌گراد) منتقل شدند. پریان میگو با جلبک تک‌سلولی دونالیلا ترتیولکتا (Dunaliellatertiolecta) و مخمر فرموله‌شدة لنسی پی زد (Lansy PZ) غذادهی شد. درصد ماندگاری و نرخ رشد لاروها در روزهای پرورشی 3، 6، 9، 12، 15 و 18 اندازه‌گیری شد. بعد از بالغ‌شدن پریان میگوها، 20 جفت پریان میگو از هر تیمار به ظرف‏‏های جداگانه، حاوی 300 میلی‌لیتر آب لب‌شور (5 گرم در لیتر) با دمای مشابه منتقل شدند تا ویژگی‏های تولیدمثل و طول عمر آنها در تیمارهای دمایی مقایسه شود. حداکثر رشد در کوتاه‌ترین زمان در دمای 30 درجة سانتی‌گراد (mm 0/2 ± 2/13 در روز 12) دیده شد، ولی تا قبل از روز 15 همگی تلف شدند. بیشترین درصد بقا (86 درصد) در دمای 15 درجة سانتی‌گراد دیده شد، ولی حداقل رشد نیز در این تیمار دیده شد، به طوری که، هیچ‌یک از پریان میگوها در این دما به بلوغ جنسی نرسیدند. پریان میگوها در دو دمای 20 و 25 درجة سانتی‌گراد به بلوغ جنسی رسیدند و در اکثر پارامترهای تولیدمثلی، خصوصاً از نظر تولید سیست هر ماده (174 سیست)، نتایج بهتری در 20 درجة سانتی‌گراد به دست آمد. بنابراین، دمای 20 درجة سانتی‌گراد برای پرورش این گونه دمای بهینه معرفی می‌شود.