خوشحالی از استادی در یک دانشگاه ایرانی- به مغزهای کشورم افتخار می‌کنم

پروفسور سمیعی گفت: استادی افتخاری دانشگاه علوم پزشکی تهران که امروز به من داده شده، بزرگترین افتخاری است که تاکنون کسب کرده ام. به گزارش خبرنگار مهر، پروفسور مجید سمیعی روز یکشنبه در مراسم گرامیداشت و اعطای حکم استادی وابسته دانشگاه علوم پزشکی تهران به وی اظهار داشت: به مغزهایی که در کشور خودمان هستند افتخار می کنم و تصمیم برای همکاری های مشترک علمی و تحقیقاتی را تصمیمی برای جهش بزرگ در پیشرفت علمی و دانش ایران می دانم. وی با اشاره به اینکه عنوان می شود در رشت بدنیا آمده است، گفت: من در تهران بدنیا آمده ام و در اینجا بزرگ شده ام اما خانواده سمیعی اهل گیلان هستند از این رو برخی می گویند من در رشت بدنیا آمده ام. سمیعی یادآور شد: من در تهران مدرسه رفته ام و پایه علم را از دانشگاه تهران فراگرفته ام. من از دانشگاههای بسیاری در سراسر دنیا عضویت هیئت علمی دریافت کرده ام اما استادی افتخاری دانشگاه علوم پزشکی تهران که امروز به من داده شده، بزرگترین افتخاری است که تاکنون کسب کرده ام. وی گفت: این مراسم برای من یک مراسم تاریخی است و با وجود اینکه متخصص مغز هستم اما باید با قلب سخن بگویم. اینکه در شهری که بدنیا آمده ام عضو افتخاری بزرگترین دانشگاه آن شهر باشم بسیار من را خوشحال کرد و تشکر می کنم که در زمان حیاتم این افتخار به من داده شد. رئیس انستیتو بین المللی علوم اعصاب هانور به تاریخچه جراحی اعصاب در ایران و حضور دو استاد بزرگ ایرانی در اروپا در این رشته اشاره و خاطرنشان کرد: جراحی اعصاب در ایران با پایه گذاری ابراهیم سمیعی و نصرالله مقتدر که از انگلستان و سوئیس آمدند و دانشجویان بسیاری را آموزش دادند، شکل گرفت. سمیعی با اشاره به عملکرد مغز و شباهت با کار علمی گفت: باید به جوانان یاد دهیم که مغزها چگونه با هم ارتباط پیدا می کنند و مرکز علوم اعصاب در ایران نیز پس از تکمیل شدن در تاریخ بین المللی یگانه خواهد بود چرا که افتخار پیدا کردم با بهترین مغزهای دنیا در ایران ارتباط پیدا کنم. وی با اشاره به آموزش بیش از هزاران نفر در رشته جراحی مغز و اعصاب و تشبیه عملکرد مغز با فعالیت گروهی گفت: خداوند انسان را با میلیاردها سلول مغزی بوجود آورده و برای اینکه بتوانیم کاری را درست انجام دهیم مهم این است که سلول های مغزی باهم ارتباط پیدا کنند و برای اینکه دو نفر هم بتوانند حرف همدیگر را بفهمند باید سلولهای مغزی آنها با هم ارتباط پیدا کند.